Lieve Mark,
Dank je wel voor je brief. Ik ben blij dat je mijn Family Survival Planner in goede orde hebt ontvangen. Ik weet niet of hij jou nu echt zal helpen, maar misschien wel je secretaresse. En juist voor haar is het misschien wel fijn om werken en zorgen makkelijker gecombineerd te krijgen. Het dagelijks balanceren is voor iedere werkende ouder een uitdaging. In het spitsuur van je leven waarbij je je carriere aan het bouwen bent, je kinderen krijgt, je eigen huis hebt, je ouders misschien wel moet gaan verzorgen, je moet sporten voor je gezondheid en nog je vrienden wilt zien, is balanceren het sleutelwoord.
Jij erkent dit probleem ook in jouw brief. Je schrijft dat het kabinet mensen in staat wil stellen een goede balans te vinden tussen betaald werk, zorgtaken, vrijwilligerswerk, scholing en vrije tijd. 'Een werkelijke verhoging van de arbeidsparticipatie kan alleen worden bereikt als er genoeg mogelijkheden zijn om werk op flexibele wijze te combineren met andere activiteiten.' Ik ben het roerend met je eens Mark. Laten we de van 9-tot-5-mentaliteit overboord gooien. Laten we de stringente Arbo-regels voor thuiswerkplekken erachteraan gooien. Zo zijn er heel veel oplossingen om werken en zorgen te beter te combineren. Mark, we gaan de goede kant op, zou je zeggen.
Maar het spijt me, want dat is nog niet helemaal waar. Kijk we zijn het eens dat er bezuinigd moet worden. We zijn het eens dat het makkelijker moet. Maar waarom maak je het dan aan de andere kant toch zoveel moeilijker?
Ik neem even het voorbeeld 140%-regeling. Ouders krijgen vanaf 1 januari 2012 140% van de gewerkte uren uitbetaald in de kinderopvangtoeslag. Stel je werkt van 9 tot 5 (wat we zojuist het raam uit hebben gegooid), je kinderen gaan van 8 tot 18 naar de kinderopvang, maar je betaalt van 7.30 tot 19.00 uur. Je krijgt dus 11 uur terug van de Belastingdienst, maar betaalt voor 11.30 uur. Dat is dus een half uur per dag. Nu is dat nog niet zo vreselijk. Maar stel je werkt maar 6 uur per dag omdat je nu eenmaal zo'n contract hebt, dan betaal je ineens vijfeneenhalf uur per dag zelf. Dat tikt lekker aan Mark.
Nog een voorbeeld; Als ZZP-er ligt de bewijslast van je uren bij deze 140%-regeling bij de ZZP-er. Volgens Minister Kamp moeten ZZP-ers nu al een urenadministratie bijhouden. Maar een grote groep zelfstandigen (201.900 mensen in 2007) hoeft helemaal nog geen urenadministratie bij te houden omdat ze minder dan een x-aantal uren werkzaam zijn. Met deze bezuiniging zullen deze zelfstandigen dus toch een uitgebreide administratie moeten optuigen. Zelfs zo dat je met een telefoonrekening moet aantonen dat je een uur lang telefonische acquisitie hebt gedaan. En Mark, ik hoef jou niet te vertellen dat dat niet heel erg bevorderlijk is om als ZZP-er (toch een perfecte manier om zorg en werk te combineren) aan de slag te gaan.
Dan nog eentje; Je krijgt vanaf 2012 na ontslag 3 maanden de tijd om een nieuwe baan te vinden. Zo niet, dan krijg je geen kinderopvangtoeslag meer. Ten eerste zit je vast aan een contract met de kinderopvangorganisatie met meestal een opzegtermijn van 2 maanden. En als je dan opzegt, ben je je plek kwijt. En ook al worden de wachtlijsten minder, ze zijn er nog steeds, dus je weet nooit of je weer plek hebt als je weer een baan hebt gevonden. Zwart- wit; als je weer een baan hebt, heb je geen opvang meer en kan je niet werken. Niet het beste voorbeeld om werk en gezin makkelijker te combineren.
Ook was ons beloofd dat er naar werkende ouders gecommuniceerd zou worden hoeveel ze zouden gaan betalen en hoe alle regelingen eruit zouden zien. De communicatie tot nu toe is behoorlijk schamel, Mark. Veel ouders weten niet waar ze aan toe zijn. En juist weten waar je aan toe bent is essentieel bij het balanceren.
En weet je wat Mark, het is niet helemaal eerlijk en zelfs onlogisch om in 2005 af te spreken dat ieder een derde van de rekening betaald. Werkgevers, overheid en ouders. Die verhouding was scheef en dus moet hij aangepast worden. A la. Maar om dan te zeggen dat werkgevers ook meer moeten betalen om ze vervolgens op een ander vlak weer tegemoet te komen, waardoor ze helemaal niet meer gaan betalen, is toch gewoon weg stom. Dan betaal je zelf nog steeds het meest Mark.
Helaas Mark, we zijn het dus nog niet helemaal met elkaar eens. Ik hoop dat jouw secretaresse het beter voor elkaar heeft.
Veel liefs,
Marjet
