Lieve Mark,
Elke dag is het het zelfde geneuzel. Ik denk dat jij er weinig last van zal hebben. En gelukkig word ik er niet mee wakker en haal ik de lunch ook nog zonder erover na te hoeven denken. Ik heb wel betere dingen te doen. Maar zo rond 16 uur, schiet het me te binnen. Wat gaan we vanavond eten?
Jij zal er niet zoveel last van hebben. Ik zie jou niet tijdens een gesprek met van Rompuy praten over wat er die avond op tafel staat.
Maar goed, snel duik ik de koelkast in. Ik weet namelijk dat mijn vriend straks gaat bellen en gaat vragen wat er op het menu staat. En dat terwijl hij meestal kookt en de boodschappen doet! Ik weet ook dat hij lichtelijk geirriteerd zal zijn als ik er nog niet over nagedacht heb.... Gelukkig hebben we altijd pasta in huis. Dus snel nog wat gehakt uit de vriezer halen. Alleen hebben we geen parmezaan en groente.... Shit! Moet ik ook nog de kinderen inladen en boodschappen gaan doen. En als ik naast koken en nadenken over koken ergens een hekel aan heb, is het boodschappen doen, helemaal met 2 kinderen!
Tegen de tijd dat ik thuis ben, bereken ik hoeveel uur ik nog moet totdat alles in bed ligt, de vaat is gedaan en ik kan zitten met een kopje thee..... Nog veel te lang. Maar laten we maar beginnen....
En dat iedere dag, Mark. Zo saai.
Dat zal jij niet zo vaak hebben. Jij mag naar allerlei leuke dinertjes, staatsbanketten en feesten. Heerlijk lijkt me dat. Je mooie pak aan. Heerlijk eten. Geen afwas.... Zeg, ik heb een idee; Mag ik niet een keer met jou mee naar een staatsbanket? Dan hoef ik 1 dag niet over het eten na te denken. In ruil, mag jij dan een keer bij ons aanschuiven? Dan eten we gewoon stamppot, dat zal je niet vaak krijgen denk ik.
Ik kijk er naar uit. Jij ook?
Veel liefs,
Marjet
woensdag 26 januari 2011
maandag 24 januari 2011
Slecht voor de stembanden en rimpels
Lieve Mark,
Alles heeft zijn voor- en zijn nadelen. Zo ook het moederschap. Ik ben dol op mijn kinderen. Ik vind de kussen die ik krijg en de kroelen het lekkerste wat er is. Ik kan met ze lachen en hard om ze lachen. De vragen die zo af en toe uit het niets komen, zetten me aan het denken. Hoe leg je bijvoorbeeld uit wat verliefdheid is? Ik smelt als ze zeggen; 'Mam, ik vind je lief!' Wat wil je nog meer?
En toch zijn er ook mindere kanten. Die zal jij ook wel hebben. Ik ben natuurlijk ontzettend nieuwsgierig naar welke dat dan zijn. Maar ik kan je de mijne wel alvast vertellen. Ik kijk nooit uit naar het smeren van al die boterhammen. De maaltijden zouden uberhaupt wat korter mogen als het aan mij lag. De mijne kunnen drie kwartier over 3 boterhammen doen.... Uiteraard zou ik het heerlijk vinden als onze kinderen wat langer zouden slapen. Ook al hebben wij op dit gebied weinig te klagen vergeleken bij vrienden.
Maar ik heb er nog wel een paar. De honderdduizend vragen die ik tegelijk op mij afgevuurd krijg terwijl ik aan de telefoon ben. Het jammeren om een snoepje, televisie of speelgoed. Het gedoe als ze naar bed moeten. Het niet luisteren als ik haast heb. Of het treuzelen met jassen, dassen, mutsen, handschoenen en tassen als we naar school moeten. De Oost-Indische doofheid en concentratievermogen van een goudvis. En het allerergste is dat ik van al dit alles echt een gemeen monster word.... Het is slecht voor mijn stembanden en de rimpels in mijn voorhoofd.
En toch, zijn het lieverds, ben ik dol op ze, zou ik niet zonder ze kunnen en heb ik ze met mijn leven lief!
Ik vind ze de allerleukste, veel leuker dan alle andere kinderen bij elkaar. Ik neem het voor ze op en ben uitermate trots op ze.... En daarom blijf ik boterhammen smeren tot ik erbij neer val.
Veel liefs,
Marjet
ps Mail je me nog even de mindere kanten van het Minister-Presidentschap?
Alles heeft zijn voor- en zijn nadelen. Zo ook het moederschap. Ik ben dol op mijn kinderen. Ik vind de kussen die ik krijg en de kroelen het lekkerste wat er is. Ik kan met ze lachen en hard om ze lachen. De vragen die zo af en toe uit het niets komen, zetten me aan het denken. Hoe leg je bijvoorbeeld uit wat verliefdheid is? Ik smelt als ze zeggen; 'Mam, ik vind je lief!' Wat wil je nog meer?
En toch zijn er ook mindere kanten. Die zal jij ook wel hebben. Ik ben natuurlijk ontzettend nieuwsgierig naar welke dat dan zijn. Maar ik kan je de mijne wel alvast vertellen. Ik kijk nooit uit naar het smeren van al die boterhammen. De maaltijden zouden uberhaupt wat korter mogen als het aan mij lag. De mijne kunnen drie kwartier over 3 boterhammen doen.... Uiteraard zou ik het heerlijk vinden als onze kinderen wat langer zouden slapen. Ook al hebben wij op dit gebied weinig te klagen vergeleken bij vrienden.
Maar ik heb er nog wel een paar. De honderdduizend vragen die ik tegelijk op mij afgevuurd krijg terwijl ik aan de telefoon ben. Het jammeren om een snoepje, televisie of speelgoed. Het gedoe als ze naar bed moeten. Het niet luisteren als ik haast heb. Of het treuzelen met jassen, dassen, mutsen, handschoenen en tassen als we naar school moeten. De Oost-Indische doofheid en concentratievermogen van een goudvis. En het allerergste is dat ik van al dit alles echt een gemeen monster word.... Het is slecht voor mijn stembanden en de rimpels in mijn voorhoofd.
En toch, zijn het lieverds, ben ik dol op ze, zou ik niet zonder ze kunnen en heb ik ze met mijn leven lief!
Ik vind ze de allerleukste, veel leuker dan alle andere kinderen bij elkaar. Ik neem het voor ze op en ben uitermate trots op ze.... En daarom blijf ik boterhammen smeren tot ik erbij neer val.
Veel liefs,
Marjet
ps Mail je me nog even de mindere kanten van het Minister-Presidentschap?
donderdag 20 januari 2011
Mijn kaartenhuis
Lieve Mark,
Was jouw moeder wel eens ziek toen je klein was? De mijne 1 keer. Ze was voor mijn ogen gevallen op het ijs. Ze heeft 4 dagen in bed gelegen. Ik heb daarna nooit meer op een schaats gestaan. Als ik zeg dat ons huis toen 'wat' ontregeld was, druk ik het heel zacht uit. Moeders kunnen dus niet ziek zijn. En vandaag ben ik ziek....
En wat doe je dan? Gewoon wat je elke dag doet. Je gaat door. Jij kan ook niet tegen de Tweede Kamer zeggen dat je je een vaatdoek voelt, toch? Dus je gaat door. Je past je tempo aan en blijft vooral ademen. Er komt vanzelf een einde aan de dag.
Maar dat is een ander geval als je kinderen ziek zijn. Het zorgvuldig gebouwde kaartenhuis stort volledig in. Een van de twee partners moet vrijwel alles laten vallen en thuis een opvangcentrum opzetten. Of er wordt een hulplijn ingeschakeld in de vorm van een opa of oma. Misschien kan de buurvrouw of vriendin ook nog een rol van betekenis spelen. Ik kan je namelijk wel vertellen, je wordt erg inventief van het moederschap. Maar wat nou als je geen partner hebt, de opa's en oma's er niet zijn of niet in de buurt wonen, je buurvrouw niet thuis is of de beoogde vriendin zelf aan het werk is? Wat doe je dan, Mark? Wat doe je dan?
Ik ga naar bed. Spreek je snel weer.
Veel liefs,
Marjet
Was jouw moeder wel eens ziek toen je klein was? De mijne 1 keer. Ze was voor mijn ogen gevallen op het ijs. Ze heeft 4 dagen in bed gelegen. Ik heb daarna nooit meer op een schaats gestaan. Als ik zeg dat ons huis toen 'wat' ontregeld was, druk ik het heel zacht uit. Moeders kunnen dus niet ziek zijn. En vandaag ben ik ziek....
En wat doe je dan? Gewoon wat je elke dag doet. Je gaat door. Jij kan ook niet tegen de Tweede Kamer zeggen dat je je een vaatdoek voelt, toch? Dus je gaat door. Je past je tempo aan en blijft vooral ademen. Er komt vanzelf een einde aan de dag.
Maar dat is een ander geval als je kinderen ziek zijn. Het zorgvuldig gebouwde kaartenhuis stort volledig in. Een van de twee partners moet vrijwel alles laten vallen en thuis een opvangcentrum opzetten. Of er wordt een hulplijn ingeschakeld in de vorm van een opa of oma. Misschien kan de buurvrouw of vriendin ook nog een rol van betekenis spelen. Ik kan je namelijk wel vertellen, je wordt erg inventief van het moederschap. Maar wat nou als je geen partner hebt, de opa's en oma's er niet zijn of niet in de buurt wonen, je buurvrouw niet thuis is of de beoogde vriendin zelf aan het werk is? Wat doe je dan, Mark? Wat doe je dan?
Ik ga naar bed. Spreek je snel weer.
Veel liefs,
Marjet
dinsdag 18 januari 2011
Zou ik jouw chauffeur mogen lenen?
Lieve Mark,
Zou ik een keer jouw chauffeur mogen lenen? Morgen is het namelijk woensdag en dat is racedag. Het begint uiteraard met naar school brengen, boodschappen doen (dat is beter om zonder de kinderen te doen, neem dat van mij aan), huis opruimen, strijk wegwerken en dan is het alweer bijna tijd om de kinderen op te halen. Meestal gaat er dan 1 bij iemand anders spelen en krijg ik er een ander voor in de plaats. Broodje eten, kinderen gaan spelen zodat ik even kan werken, maar voor je het weet moet je je eigen kind weer op gaan halen en wordt de ander weer opgehaald. Meestal moeten we daarna nog even naar de bieb of langs de stomerij. Eenmaal thuis moet er nog gekookt en gegeten worden en dan nog naar bed, wat al een opgave op zich is.
En weet je Mark, dan hebben de mijne nog niet eens gym, ballet of zwemles op woensdag! Dus het zou mij goed uitkomen een keer jouw chauffeur te mogen lenen.
Veel liefs,
Marjet
Zou ik een keer jouw chauffeur mogen lenen? Morgen is het namelijk woensdag en dat is racedag. Het begint uiteraard met naar school brengen, boodschappen doen (dat is beter om zonder de kinderen te doen, neem dat van mij aan), huis opruimen, strijk wegwerken en dan is het alweer bijna tijd om de kinderen op te halen. Meestal gaat er dan 1 bij iemand anders spelen en krijg ik er een ander voor in de plaats. Broodje eten, kinderen gaan spelen zodat ik even kan werken, maar voor je het weet moet je je eigen kind weer op gaan halen en wordt de ander weer opgehaald. Meestal moeten we daarna nog even naar de bieb of langs de stomerij. Eenmaal thuis moet er nog gekookt en gegeten worden en dan nog naar bed, wat al een opgave op zich is.
En weet je Mark, dan hebben de mijne nog niet eens gym, ballet of zwemles op woensdag! Dus het zou mij goed uitkomen een keer jouw chauffeur te mogen lenen.
Veel liefs,
Marjet
zondag 16 januari 2011
Even een momentje voor jezelf
Lieve Mark,
Het is zondagavond en ik ben nu al moe. Dat is toch gek. De week is nog niet eens begonnen en ik ben al moe. Zou het het weer zijn? Terwijl het vandaag stralend was. Misschien het jaargetijde? Het is per slot van rekening winter. Of zou ik meer moeten sporten?
Weet je, ik vergeet wel eens gewoon even te gaan zitten. Dat werkt bij mij. Gewoon even een half uur in mijn eentje een boek lezen. Maar dat vergeet ik vaak. Er is altijd genoeg te doen in en om het huis. Genoeg om de hele dag te vullen en dan heb ik nog geen moment iets met onze kinderen gedaan of gewoon gewerkt.
Ik hoor je al denken dat ik gewoon meer tijd voor mezelf moet nemen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, Mark. Ik denk dat je dat zelf ook wel herkend. Je bent de hele dag Minister President. Ik ben de hele dag moeder. Dus jij kan het ook niet zo makkelijk uitzetten, toch? Ik ook niet.
Het grote nadeel voor mij is dat ik heel erg kribbig word. Tegen mijn vriend en kinderen. En dat is voor niemand leuk. Ik word er geen leukere partner of moeder door. Maar belangrijker nog, ik vind mezelf niet eens aardig. Ik weet dat ik dus vaker even moet gaan zitten met een boek, maar ik vergeet het gewoon.
Ik neem het me echt voor, maar.... Wat doe jij? Word je ook kribbig?
Veel liefs,
Marjet
Het is zondagavond en ik ben nu al moe. Dat is toch gek. De week is nog niet eens begonnen en ik ben al moe. Zou het het weer zijn? Terwijl het vandaag stralend was. Misschien het jaargetijde? Het is per slot van rekening winter. Of zou ik meer moeten sporten?
Weet je, ik vergeet wel eens gewoon even te gaan zitten. Dat werkt bij mij. Gewoon even een half uur in mijn eentje een boek lezen. Maar dat vergeet ik vaak. Er is altijd genoeg te doen in en om het huis. Genoeg om de hele dag te vullen en dan heb ik nog geen moment iets met onze kinderen gedaan of gewoon gewerkt.
Ik hoor je al denken dat ik gewoon meer tijd voor mezelf moet nemen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, Mark. Ik denk dat je dat zelf ook wel herkend. Je bent de hele dag Minister President. Ik ben de hele dag moeder. Dus jij kan het ook niet zo makkelijk uitzetten, toch? Ik ook niet.
Het grote nadeel voor mij is dat ik heel erg kribbig word. Tegen mijn vriend en kinderen. En dat is voor niemand leuk. Ik word er geen leukere partner of moeder door. Maar belangrijker nog, ik vind mezelf niet eens aardig. Ik weet dat ik dus vaker even moet gaan zitten met een boek, maar ik vergeet het gewoon.
Ik neem het me echt voor, maar.... Wat doe jij? Word je ook kribbig?
Veel liefs,
Marjet
woensdag 12 januari 2011
De Strijd der Moeders
Lieve Mark,
Heb jij wel eens bij het schoolhek gestaan? Het ziet er op het eerste gezicht best gezellig uit. Maar ondertussen woedt er een gemene strijd; De Strijd der Moeders. Werkende vs Thuisblijvende moeders. En ik kan je vertellen, hij is heel naar.
Het ergste is dat het er aan de oppervlakte heel gezellig en leuk uitziet. Maar wij vrouwen zijn gemene wezens en dat wordt op het schoolplein uitgevochten. Als je er 1 ziet rennen, dan weet je dat ze naar d'r werk moet en dat is al genoeg voer voor de Thuisblijvende moeders. Ze is natuurlijk ontaard, want werken is niet goed voor de kinderen. En adersom is het niet veel beter; Die thuisblijf-moeders hebben tijd over, maar doen helemaal niets op school. Terwijl ze niets te doen hebben. Werkende moeders (wegens schuldgevoel) daarentegen nemen vrij om pepernoten te bakken op school, voorleesmoeder te zijn of zelfs klassenmoeder.
We zijn nare wezens!
En als je dacht dat je er dan bent, dan heb je het mis. Het gaat nog verder dan dat. Dan krijg je nog de normale dingen; moeders die andere moeders neerhalen omdat ze er niet leuk genoeg uitzien. Of omdat hun kinderen niet verzorgd en volgens de laatste mode naar school gaan. Het doel is natuurlijk om zichzelf beter te voelen. Maar helpt het? Het wordt er alleen maar een groter wespennest door.
Wat kunnen we doen om dit op te lossen? Hoe worden we gewoon normale mensen, die aardig zijn en elkaar helpen?
Veel liefs,
Marjet
Heb jij wel eens bij het schoolhek gestaan? Het ziet er op het eerste gezicht best gezellig uit. Maar ondertussen woedt er een gemene strijd; De Strijd der Moeders. Werkende vs Thuisblijvende moeders. En ik kan je vertellen, hij is heel naar.
Het ergste is dat het er aan de oppervlakte heel gezellig en leuk uitziet. Maar wij vrouwen zijn gemene wezens en dat wordt op het schoolplein uitgevochten. Als je er 1 ziet rennen, dan weet je dat ze naar d'r werk moet en dat is al genoeg voer voor de Thuisblijvende moeders. Ze is natuurlijk ontaard, want werken is niet goed voor de kinderen. En adersom is het niet veel beter; Die thuisblijf-moeders hebben tijd over, maar doen helemaal niets op school. Terwijl ze niets te doen hebben. Werkende moeders (wegens schuldgevoel) daarentegen nemen vrij om pepernoten te bakken op school, voorleesmoeder te zijn of zelfs klassenmoeder.
We zijn nare wezens!
En als je dacht dat je er dan bent, dan heb je het mis. Het gaat nog verder dan dat. Dan krijg je nog de normale dingen; moeders die andere moeders neerhalen omdat ze er niet leuk genoeg uitzien. Of omdat hun kinderen niet verzorgd en volgens de laatste mode naar school gaan. Het doel is natuurlijk om zichzelf beter te voelen. Maar helpt het? Het wordt er alleen maar een groter wespennest door.
Wat kunnen we doen om dit op te lossen? Hoe worden we gewoon normale mensen, die aardig zijn en elkaar helpen?
Veel liefs,
Marjet
donderdag 6 januari 2011
In ruil voor...
Lieve Mark,
Ik lees net een artikel dat ambtenaren mopperen op collega's met kinderen. Zou je ze willen vertellen dat we dat niet express doen? Jij bent per slot van rekening de baas en we denken 's ochtends echt niet; 'Goh ik ga vandaag lekker Gerard in de weg zitten en vraag of school mij belt dat mijn zoon ziek is.' Dus wil jij ze vertellen dat we dat niet expres doen.
Moeten wij ze dan tegemoet komen? Zo werkt dat natuurlijk in de politiek. Oke, dus als zij niet meer mopperen dan, zullen wij dan geen foto's meer op het bureau zetten van ons kroost? Is dat een goed idee? Maar dan mogen ze ook niet op hun horloge kijken als wij eerder uit de vergadering op moeten staan omdat we anders te laat zijn voor de kinderopvang. En ook niet hun wenkbrauw of veelbetekenende blikken met collega's wisselen!
Ja, ik begrijp dat wij dan ook weer wat water bij de wijn moeten doen. Dan zullen wij hen niet meer lastig vallen met alle kwaaltjes en pijntjes van onze kinderen. Ook niet met alle succesverhalen? Mogen we dan in ieder geval elke dag 1x iets vertellen? Oke, niet langer dan 2 minuten.
Afgesproken?
Veel liefs,
Marjet
Ik lees net een artikel dat ambtenaren mopperen op collega's met kinderen. Zou je ze willen vertellen dat we dat niet express doen? Jij bent per slot van rekening de baas en we denken 's ochtends echt niet; 'Goh ik ga vandaag lekker Gerard in de weg zitten en vraag of school mij belt dat mijn zoon ziek is.' Dus wil jij ze vertellen dat we dat niet expres doen.
Moeten wij ze dan tegemoet komen? Zo werkt dat natuurlijk in de politiek. Oke, dus als zij niet meer mopperen dan, zullen wij dan geen foto's meer op het bureau zetten van ons kroost? Is dat een goed idee? Maar dan mogen ze ook niet op hun horloge kijken als wij eerder uit de vergadering op moeten staan omdat we anders te laat zijn voor de kinderopvang. En ook niet hun wenkbrauw of veelbetekenende blikken met collega's wisselen!
Ja, ik begrijp dat wij dan ook weer wat water bij de wijn moeten doen. Dan zullen wij hen niet meer lastig vallen met alle kwaaltjes en pijntjes van onze kinderen. Ook niet met alle succesverhalen? Mogen we dan in ieder geval elke dag 1x iets vertellen? Oke, niet langer dan 2 minuten.
Afgesproken?
Veel liefs,
Marjet
woensdag 5 januari 2011
Mama, mag ik straks jam op mijn brood?
Lieve Mark,
Sorry het is al weer even geleden dat ik je geschreven heb. Ik had ook een kerstreces. Hoe was de jouwe?
Ik kijk er altijd erg naar uit; lekker uitslapen, spelletje spelen met de kinderen, leuke dingen doen... Ik had allemaal plannen gemaakt en puntje bij paaltje komt er altijd maar weinig van terecht. En erger nog; Tegen het einde van de vakantie kan ik niet wachten totdat iedereen en alles weer naar school of zijn werk gaat. Ik vind het zelf ook weer heerlijk dat ik aan het werk mag. Gewoon weer even collega en Marjet zijn.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben dol op mijn kinderen en ik mis ze als ze een weekendje bij Opa en Oma slapen. Maar na 2 weken ze bovenop mijn lip te hebben gehad zijn er niet genoeg rollen behang te koop. Ik weet niet of anderen dit ook hebben. Na duizend vragen van mijn dochter weet ik zo af en toe de antwoorden niet meer. Het begint 's ochtends vroeg al; 'Mama, wat is een musical?' 'En wat is een orkest?'
'Mama, is het vandaag zaterdag?' 'Wanneer is het dan wel zaterdag?' 'En hebben we dan zwemles?' En dan heb ik nog niet eens een voet op de grond gezet!
Dus tegen de tijd dat we aan het ontbijt zitten heb ik al zo'n 150 vragen achter de kiezen en dat op een lege maag. Maar ze gaat onverstoorbaar verder hoor tijdens het ontbijt; 'Mama, wat gaan we vandaag doen?' ' 'Mag ik een keer bij Oma Muis logeren?' 'En gaat Max dan naar Opa Ab?' 'Mama, mag ik straks jam op mijn brood?' 'Mama, wat is kindermisbruik?' ........ Shit, de radio staat aan en dat pikt ze tegenwoordig op. Tja, Mark, hoe leg je dat uit? Hoe leg je dat uit aan een meisje van 4? Jij hebt ook altijd lastige vragen. Hoe leg je dit uit?
Alles is nu weer aan het werk en naar school. De vragen blijven ongestoord komen en elke keer probeer ik het juiste antwoord te geven voor een kind van vier. En dat is niet altijd makkelijk.
Veel liefs,
Marjet
Sorry het is al weer even geleden dat ik je geschreven heb. Ik had ook een kerstreces. Hoe was de jouwe?
Ik kijk er altijd erg naar uit; lekker uitslapen, spelletje spelen met de kinderen, leuke dingen doen... Ik had allemaal plannen gemaakt en puntje bij paaltje komt er altijd maar weinig van terecht. En erger nog; Tegen het einde van de vakantie kan ik niet wachten totdat iedereen en alles weer naar school of zijn werk gaat. Ik vind het zelf ook weer heerlijk dat ik aan het werk mag. Gewoon weer even collega en Marjet zijn.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben dol op mijn kinderen en ik mis ze als ze een weekendje bij Opa en Oma slapen. Maar na 2 weken ze bovenop mijn lip te hebben gehad zijn er niet genoeg rollen behang te koop. Ik weet niet of anderen dit ook hebben. Na duizend vragen van mijn dochter weet ik zo af en toe de antwoorden niet meer. Het begint 's ochtends vroeg al; 'Mama, wat is een musical?' 'En wat is een orkest?'
'Mama, is het vandaag zaterdag?' 'Wanneer is het dan wel zaterdag?' 'En hebben we dan zwemles?' En dan heb ik nog niet eens een voet op de grond gezet!
Dus tegen de tijd dat we aan het ontbijt zitten heb ik al zo'n 150 vragen achter de kiezen en dat op een lege maag. Maar ze gaat onverstoorbaar verder hoor tijdens het ontbijt; 'Mama, wat gaan we vandaag doen?' ' 'Mag ik een keer bij Oma Muis logeren?' 'En gaat Max dan naar Opa Ab?' 'Mama, mag ik straks jam op mijn brood?' 'Mama, wat is kindermisbruik?' ........ Shit, de radio staat aan en dat pikt ze tegenwoordig op. Tja, Mark, hoe leg je dat uit? Hoe leg je dat uit aan een meisje van 4? Jij hebt ook altijd lastige vragen. Hoe leg je dit uit?
Alles is nu weer aan het werk en naar school. De vragen blijven ongestoord komen en elke keer probeer ik het juiste antwoord te geven voor een kind van vier. En dat is niet altijd makkelijk.
Veel liefs,
Marjet
Abonneren op:
Posts (Atom)