dinsdag 31 augustus 2010

8.32

Het is 8.25, we zitten in de auto. 'Mam, waar zijn de rugzakken?' Shit denk ik en dat terwijl ik met 1 kind ook nog om 9.15 in het ziekenhuis moet zijn. Er staan vast nog files. En ik heb die rugzak nog helemaal niet gemaakt.... Dat wordt krap.

Het is 8.32 uur en ik sta voor de klas van mijn dochter. In mijn ooghoek zie ik allemaal papieren hangen. Het zijn duidelijk inschrijflijsten. Maar om dat moment slaat de paniek bij mijn dochter toe. 'Nog even blijven staan, mam. Nog niet weg he!' Tuurlijk... de juf is er ook nog niet, maar ik moet nog naar huis voor haar rugzak. Laat ik mijn kind al huilend achter?

Ik ren samen met mijn zoon naar de auto, rij 45 waar ik 30 mag. Had ik net niet ergens nog een politieagent zien staan? Tuurlijk tref ik een oma die vergeten is waar het gaspedaal zit. Ik sjees naar binnen, snij als een dolle de appel, maak overheerlijke zoete limo (oke, ik schoot uit), sjees weer naar de auto, geef gas, tref weer een troela die zoveel ruimte nodig heeft om de weg over te steken dat ik weer 2 minuten verlies. Ik laat mijn zoon achter in de auto, de schooldeur valt net voor mijn neus dicht en deze gaat alleen van binnenuit weer open.....Op haar gemakkie komt de concierge hem openen en laat nog even weten dat ze heeft genoten van mijn sprint voor de deur. Het is inmiddels 8.48, vanuit mijn ooghoek zie ik dat de inschrijflijsten al helemaal vol staan. Dat is gek, daarstraks waren ze nog helemaal leeg....

Geen tijd, ik ren weer terug, race de snelweg op en rij direct de file in.... Normaal is het 15 minuten rijden. Dit keer 24.... Gelukkig had ik het ponsplaatje nog wel in mijn zak gestoken. Ik sleur Max naar binnen. Hij struikelt. Welk nummer had de afdeling ook al weer? Max wil nog op het knopje van de lift duwen..... Om 9.16 leg ik het pasje op de balie. Phhhh..... Uiteindelijk wordt Max om 9.35 opgeroepen....

Maar hoe kan het dat al die inschrijflijsten al helemaal vol zijn, in een kwartiertje tijd?

maandag 30 augustus 2010

Functieomschrijving van een werkende ouder

Wie kent er nog iemand voor deze functie?


Functiebeschrijving - Ouder


POSITION title: 
* Mom, Mommy, Mama, Ma 

* Daddy, Dada, Pa, Pop 


JOB DESCRIPTION : 

* term, team players needed, for challenging permanent work in an, often chaotic environment. 

* must possess excellent communication and organizational skills and be willing to work variable hours, which will include evenings, nights and weekends and frequent 24 hour shifts on call. 


* overnight travel required, including trips to primitive camping sites on rainy weekends and endless sports tournaments in far away cities! 


* expenses not reimbursed. 


* courier duties also required. 


RESPONSIBILITIES : 
* rest of your life. 


* be willing to be hated, at least temporarily, until someone needs $5. 

* be willing to bite tongue repeatedly. 


* must possess the physical stamina of a pack mule and be able to go from zero to 60 mph in three seconds flat in case, this time, the screams from the backyard are not someone just crying wolf. 


* be willing to face stimulating technical challenges, such as small gadget repair, mysteriously sluggish toilets and stuck zippers. 


* screen phone calls, maintain calendars and coordinate production of multiple homework projects. 


* have ability to plan and organize social gatherings for clients of all ages and mental outlooks. 


* be willing to be indispensable one minute, an embarrassment the next. 


* handle assembly and product safety testing of a half million cheap, plastic toys, and battery operated devices. 


* always hope for the best but be prepared for the worst. 


* assume final, complete accountability for the quality of the end product. 


* also include floor maintenance and janitorial work throughout the facility. 


POSSIBILITY FOR ADVANCEMENT & PROMOTION : 


job is to remain in the same position for years, without complaining, constantly retraining and updating your skills, so that those in your charge can ultimately surpass you 


PREVIOUS EXPERIENCE : 

* required unfortunately. 


* training offered on a continually exhausting basis. 

WAGES AND COMPENSATION : 

* this! You pay them! 


* frequent raises and bonuses. 


* balloon payment is due when they turn 18 because of the assumption that college will help them become financially independent. 


* you die, you give them whatever is left. 


* oddest thing about this reverse-salary scheme is that you actually enjoy it and wish you could only do more. 


BENEFITS : 

* no health or dental insurance, no pension, no tuition reimbursement, no paid holidays and no stock options are offered; 

this job supplies limitless opportunities for personal growth, unconditional love, and free hugs and kisses for life if you play your cards right. * this on to all the PARENTS you know, in appreciation for everything they do on a daily basis, letting them know they are appreciated for the fabulous job they do... 

or forward with love to anyone thinking of applying for the job. 




AND A FOOTNOTE "THERE IS NO RETIREMENT -- EVER!!! 


zondag 29 augustus 2010

Het is begonnen....

Natuurlijk scholen zijn weer begonnen, daarmee ook de schoolpleinmaffia (kom ik later nog een keer op terug). De files zijn weer schering en inslag. De herfst is begonnen. Ik verwacht binnenkort ook weer de pepernoten.

Maar daar heb ik het niet over. Nee, ik heb het over heel wat anders. De eerste bezuiniging is duidelijk. We verwachten er nog veel meer als het gaat om ouders, werk en kinderen. Maar ik had persoonlijk niet verwacht dat de eerste slag al op de kinderopvangtoeslag zou plaatsvinden. Naast een toeslag op sigaretten is ook de kinderopvangtoeslag het eerste slachtoffer. En dat terwijl dit kabinet na de presentatie van de Taskforce Deeltijd Plus heeft laten weten de arbeidsparticipatie van vrouwen te willen verhogen. Dan is dit misschien niet de allerbeste actie, denk ik zomaar.

Ik besprak dit gister met een directeur van een grote kinderopvangorganisatie (ze staan in de top 10 van Nederland). Heel treffend zei hij: "Het lost wel de wachtlijstproblematiek op." Cruijff zou er trots op zijn. Wat jullie?

vrijdag 27 augustus 2010

Ik geef het toe...

...ik ben hartstikke jaloers. Ik ben er niet trots op.  Het is niet mijn beste eigenschap. Maar toch ik kan het niet ontkennen. Ik ben hartstikke jaloers.
Jaloers op al die vrouwen die er iedere dag uit zien als om door een ringetje te halen. Op al die werkende moeders die het allemaal perfect geregeld hebben. Opgeruimde huizen, geen wasmanden vol met was die er altijd lijken te staan. Koelkast en kasten gevuld met heerlijk, gezond eten. Lieve moeders met emmers vol geduld die elke dag knutselen, boekjes voorlezen en puzzels maken. Moeders die altijd rustig blijven uitleggen dat iets niet kan. Nooit hun stem verheffen. Moeders die er zijn voor hun vrienden met gehaktballenfeesten, alle verjaardagen en speciale evenementen onthouden. Ik kan er niets aan doen. Ik wou dat ik het ook kon.

vrijdag 13 augustus 2010

De tas van een werkende moeder

Mijn vriend wordt gek van mijn tassentik. Nu geef ik toe dat er gemiddeld 2 door de woonkamer heen slingeren. En als ik ergens een tas zie, moet ik altijd even kijken of hij handig is. Maar goed, een tas is dan ook wel echt heel handig en broodnodig. En de ene tas is de andere niet. En de ene tas is handiger voor naar het bos dan de andere. Dus heb ik er veel en wissel ik vaak.

Daar zitten ook een paar nadelen aan. Precies datgene wat ik nodig heb, zit altijd in die andere tas die thuis staat. In elke tas moet een bepaalde persoonlijke standaarduitrusting (PSU) zitten. Deze PSU bestaat onder andere uit aspirines, tampons, lippenstift (die ik toch nooit gebruik), pennen, pleisters en een muntje voor de winkelwagen.
En dan heb je nog de standaarduitrusting, die iedere keer overgeheveld moet worden naar de andere tas, zoals de agenda, portemonnee, kauwgom, sleutels, brillenkoker, make-up tasje. De inhoud van iedere vrouw denk ik. Maar dan heb je nog de rest van de familie die ook mee moet in de tas. Het begint met mijn vriend; De portemonnee van mijn vriend, de telefoons (inmiddels zijn het er ook twee) van mijn vriend en eventuele zaken die nog mee moeten voor waar we dan ook naar toe gaan. En dan de kinderen. Een greep; haarelastiekjes, haarclipjes, half opgegeten koekjes, doosjes rozijnen, stokjes, kleurpotloden, ridders, denneappels, roze telefoons, nog een brillenkoker, tekeningen, stickers....

Vind je het gek dat ik me kapot zeul en mijn tassen elke keer groter worden?

woensdag 11 augustus 2010

Uitbesteed

Ik heb 3 dagen mijn kinderen uitbesteed aan Opa en Oma. Alle partijen vonden het een goed plan en al dagen waren we aan het aftellen wanneer ze dan mochten gaan logeren. Ze wilde het liefst gelijk. Samen hebben we de koffers gepakt, uitgekozen welke speeltjes er mee gingen etc. Pedagogisch goed verantwoord bezig, dacht ik nog.
Maar toen het puntje bij paaltje kwam en ik mijn dochter haar jas aan deed, begon ze onbeheerst te huilen. Dat had ze dan toch niet bedacht, dat ze mama 3 dagen niet zou zien. Haar broer stond al beneden, zonder ook maar een kus of een zwaai, zat hij al in de auto. Maar niet mijn dochter. Ze hebben haar met alle mogelijke truckjes (en bijna met grof geweld) al krijsend van mij los moeten trekken. En dan zakt alle moed mij toch in de schoenen. En ja hoor, daar was die weer, Het Groenogige Monster;
Ik ben een slechte moeder! Ontaard! Wie stuurt nu zijn kinderen 3 volle dagen naar Opa en Oma, omdat ze zonodig moet werken!!! Belachelijk!

Tuurlijk is het allemaal onzin. Tuurlijk hebben ze het vreselijk naar hun zin. Het is goed voor ze en voor mij. We hebben er allemaal baat bij en zo kan ik mezelf blijven ontwikkelen en ik vind werken hartstikke leuk en....
Maar toch.....