Lieve Mark,
Jij bent al lekker met reces. Onze vakantie is nog niet begonnen. En dan mag je best medelijden met ons hebben. Voor ons werkende ouders is het namelijk geen gemakkelijke tijd zo net voor de vakantie. Er is geen neuspeuteren bij! Een overzicht van de laatste schoolweken. Maar ik zeg er alvast bij dat je het mag vermenigvuldigen met het aantal kinderen dat je hebt. In mijn geval mag je alle activiteiten dus vermenigvuldigen met 2. Daar gaat ie;
Afzwemmen voor diploma A
Verjaardagsfeest voor gehele familie
Verjaardag kinderen
Eigen partijtje voor kinderen
Uitdelen op school voor juffen en kinderen
Sportdag
Afscheid van groep 2- uitje
Cadeau voor de juffen (maar liefst 4 in mijn geval)
Pannenkoeken eten op school
Schoonmaken klaslokalen
Klassenborrel
Afscheid van sportclubjes inclusief verkleedpartij
Verschillende verjaardagspartijtjes van andere kinderen
En dat naast je werk en huishouden. Niets neuspeuteren...
En als je denkt dat je er dan bent.... Wel nee, want dan moet je nog alle dingen voor de vakantie gaan regelen op je werk en voor thuis. Zonnebrandspul kopen, medicijnen niet vergeten, auto controleren, tassen inpakken, opladers telefoons, tandenborstels, camera en computer, lijstjes maken, route uitzoeken, evaluatie afspraak maken, brief nog versturen, wie verzorgt de planten? Maar bovenaan het lijstje; Waar gaan de kinderen naar toe als mijn vriend en ik tijdens de vakantie werken? 25 Vakantiedagen op je werk en 11 vakantieweken per jaar op school. Ergens gaat het mis.... Dus ook voor deze vakantie nog even opvang regelen.
Ik kan niet wachten tot het schooljaar gewoon weer begint....
donderdag 14 juli 2011
dinsdag 5 juli 2011
De zin en onzin van druk zijn
Lieve Mark,
Het spijt me dat ik je al zo lang niet heb geschreven. Het is natuurlijk een onzin excuus, maar ik had het druk. Einde schooljaar, werk, zwemles en afzwemmen, verjaardagen, opvang regelen voor de zomer, sportdag van de kinderen, als taxichauffeur fungeren, oudergesprekken....
Ik had je natuurlijk best kunnen schrijven, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb de bal laten vallen en even laten liggen. En daar kan ik me best schuldig over voelen. Ik doe elke dag mijn best om ze heel hoog de lucht in te gooien en maar te hopen dat ik die ene bal die bijna op de grond valt nog te grijpen en meestal gaat me dat goed af. Maar zo aan het einde van het schooljaar is dat lastig.
Aan de andere kant wordt je ook wel handig met dat jongleren. Expert zelfs. Het is niet voor niets dat vrouwen twee dingen tegelijkertijd kunnen en als het moet zelfs veel meer dingen tegelijk. Ik durf het zelfs zo te stellen dat we anders geen 'werkende moeder' hadden kunnen zijn. Onmogelijk!
En gelukkig is het excuus 'Druk, Druk, Druk' alom geaccepteerd. Niemand zal er moeilijk over doen als je dat excuus opbrengt. Er wordt zelfs begrijpelijk geknikt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zoiets als boodschappen doen. Je kan het ook vergelijken met de vraag; 'Hoe is het?' en het standaard antwoord dat je daarop krijgt; 'Goed'. Ook volledig geaccepteerd, ook al zie je dat het niet zo is.
En natuurlijk is het druk, met kinderen, huis, 2 banen, vrienden, familie, clubjes, feestjes. Maar zo af en toe is het ook aanstelleritis. We kunnen er ook in zwelgen. Zo stellig geloven dat we het druk hebben, dat het ook echt zo druk is. En ondertussen het nog moeilijker maken door je kind op nog een clubje te zetten. En dan gaan klagen. Altijd alles willen en er dan over klagen. Ik denk dat we daar nog het allerbest in zijn, klagen. Oh ja en onszelf dan heel erg zielig vinden. We hebben namelijk nooit tijd voor onszelf en zijn altijd maar bezig met anderen.
Dus Mark, het spijt me dubbelop; ik heb het grootste excuus allertijden gebruikt en er dan ook nog even over lopen klagen. Het spijt me.
Veel liefs,
Marjet
Het spijt me dat ik je al zo lang niet heb geschreven. Het is natuurlijk een onzin excuus, maar ik had het druk. Einde schooljaar, werk, zwemles en afzwemmen, verjaardagen, opvang regelen voor de zomer, sportdag van de kinderen, als taxichauffeur fungeren, oudergesprekken....
Ik had je natuurlijk best kunnen schrijven, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb de bal laten vallen en even laten liggen. En daar kan ik me best schuldig over voelen. Ik doe elke dag mijn best om ze heel hoog de lucht in te gooien en maar te hopen dat ik die ene bal die bijna op de grond valt nog te grijpen en meestal gaat me dat goed af. Maar zo aan het einde van het schooljaar is dat lastig.
Aan de andere kant wordt je ook wel handig met dat jongleren. Expert zelfs. Het is niet voor niets dat vrouwen twee dingen tegelijkertijd kunnen en als het moet zelfs veel meer dingen tegelijk. Ik durf het zelfs zo te stellen dat we anders geen 'werkende moeder' hadden kunnen zijn. Onmogelijk!
En gelukkig is het excuus 'Druk, Druk, Druk' alom geaccepteerd. Niemand zal er moeilijk over doen als je dat excuus opbrengt. Er wordt zelfs begrijpelijk geknikt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zoiets als boodschappen doen. Je kan het ook vergelijken met de vraag; 'Hoe is het?' en het standaard antwoord dat je daarop krijgt; 'Goed'. Ook volledig geaccepteerd, ook al zie je dat het niet zo is.
En natuurlijk is het druk, met kinderen, huis, 2 banen, vrienden, familie, clubjes, feestjes. Maar zo af en toe is het ook aanstelleritis. We kunnen er ook in zwelgen. Zo stellig geloven dat we het druk hebben, dat het ook echt zo druk is. En ondertussen het nog moeilijker maken door je kind op nog een clubje te zetten. En dan gaan klagen. Altijd alles willen en er dan over klagen. Ik denk dat we daar nog het allerbest in zijn, klagen. Oh ja en onszelf dan heel erg zielig vinden. We hebben namelijk nooit tijd voor onszelf en zijn altijd maar bezig met anderen.
Dus Mark, het spijt me dubbelop; ik heb het grootste excuus allertijden gebruikt en er dan ook nog even over lopen klagen. Het spijt me.
Veel liefs,
Marjet
Abonneren op:
Posts (Atom)