Lieve Mark,
Het spijt me dat ik je al zo lang niet heb geschreven. Het is natuurlijk een onzin excuus, maar ik had het druk. Einde schooljaar, werk, zwemles en afzwemmen, verjaardagen, opvang regelen voor de zomer, sportdag van de kinderen, als taxichauffeur fungeren, oudergesprekken....
Ik had je natuurlijk best kunnen schrijven, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb de bal laten vallen en even laten liggen. En daar kan ik me best schuldig over voelen. Ik doe elke dag mijn best om ze heel hoog de lucht in te gooien en maar te hopen dat ik die ene bal die bijna op de grond valt nog te grijpen en meestal gaat me dat goed af. Maar zo aan het einde van het schooljaar is dat lastig.
Aan de andere kant wordt je ook wel handig met dat jongleren. Expert zelfs. Het is niet voor niets dat vrouwen twee dingen tegelijkertijd kunnen en als het moet zelfs veel meer dingen tegelijk. Ik durf het zelfs zo te stellen dat we anders geen 'werkende moeder' hadden kunnen zijn. Onmogelijk!
En gelukkig is het excuus 'Druk, Druk, Druk' alom geaccepteerd. Niemand zal er moeilijk over doen als je dat excuus opbrengt. Er wordt zelfs begrijpelijk geknikt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zoiets als boodschappen doen. Je kan het ook vergelijken met de vraag; 'Hoe is het?' en het standaard antwoord dat je daarop krijgt; 'Goed'. Ook volledig geaccepteerd, ook al zie je dat het niet zo is.
En natuurlijk is het druk, met kinderen, huis, 2 banen, vrienden, familie, clubjes, feestjes. Maar zo af en toe is het ook aanstelleritis. We kunnen er ook in zwelgen. Zo stellig geloven dat we het druk hebben, dat het ook echt zo druk is. En ondertussen het nog moeilijker maken door je kind op nog een clubje te zetten. En dan gaan klagen. Altijd alles willen en er dan over klagen. Ik denk dat we daar nog het allerbest in zijn, klagen. Oh ja en onszelf dan heel erg zielig vinden. We hebben namelijk nooit tijd voor onszelf en zijn altijd maar bezig met anderen.
Dus Mark, het spijt me dubbelop; ik heb het grootste excuus allertijden gebruikt en er dan ook nog even over lopen klagen. Het spijt me.
Veel liefs,
Marjet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten