Lieve Mark,
De vakantie zit erop. De feestdagen zijn weer achter de rug. En we kunnen weer met frisse zin beginnen aan een nieuw jaar.
Het is maandagochtend, de zon komt langzaam op, de kinderen zijn weer naar school en naar dit moment heb ik al 2 weken uitgekeken: Ik ben alleen thuis en ik mag weer aan het werk. Nee, ik ben er niet om weer die discussie over kinderen, thuisblijfmoeders vs werkende moeders op te starten. Dat stadium ben ik al lang voorbij. Iedereen moet lekker doen waar hij zelf zin in heeft. Maar ik weet weer, na twee weken met de kinderen thuis te zijn geweest, dat ik het heerlijk vind om te werken. (En daar komt ie;) Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op mijn kinderen. Maar ik ben vooral dol op ze omdat ik ook zonder ze kan. En dat zelfs nodig heb.
Ik keek er erg naar uit om twee weken lekker samen te puzzelen, boekjes te lezen, ze te leren strikken, fietsen, koken, knutselen en wat al niet zij. Dus op vrijdagmiddag 23 december was ik er klaar voor. 'Mam, mag Soffie mee? En Maarten ook?' 'Tuurlijk.....' Voordat ik het wist had ik vier kinderen mee naar huis en was mijn huis in een mum van tijd omgetoverd in een zwembad! Helaas maak ik geen grapjes. Een kind van mij had bedacht om met pannetjes water uit haar keukentje de gehele zolderverdieping blank te zetten. Ze hebben zich logischerwijs ontdaan van hun kleding wat zeep erbij gedaan want dat zou het plezier verhogen, aldus 4 5-jarige kinderen.
En als je denkt dat dat het was, dan heb je het helaas mis. Want toen ik zei dat ze het zelf mochten opruimen begonnen ze heel hard te lachen. Vond 1 van de moeders het nodig om te vragen waar ik was op het moment van afspelen. En hebben de kinderen tijdens hun zwempartijtje bedacht een aantal van mijn spullen, jeugdherinneringen die nog zeer hoog en droog stonden, te gebruiken als badspeelgoed.
Aangezien dit de voorbode was voor de rest van de vakantie, kan jij je voorstellen dat ik wel weer zin heb om te gaan werken.
Veel liefs,
Marjet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten