Lieve Mark,
Het spijt me. Het is echt te lang geleden dat ik iets van me heb laten horen. Ik was feitelijk even met reces. Net als jij. Oke, het is niet helemaal een eerlijk vergelijk. Jij bestuurt een land met 16 miljoen mensen, ik een huishouden van 4. Maar toch, zo af en toe moet je er even tussenuit. Al was het voor je eigen gezondheid.
Maar laten we voor de lol onze werelden eens naast elkaar leggen. Gewoon voor de grap.
Tegen 16 miljoen mensen kan ik niet op. Dat geef ik toe. Maar goed, ik heb ook een portemonnee en doordat jij dingen beslist kan ik minder met die portemonnee doen. Dus zal ik ook moeten bezuinigen. Nee, ik weet het geen 18 miljard. Maar toch, ook ik moet lastige beslissingen nemen.
Ik moet nadenken over wat het beste is voor mijn kinderen, net als jij voor de inwoners van Nederland en daarbuiten. Spruitjes of friet? Lastige vragen hoor. Dat brengt ons gelijk bij lastige vragen. Jij moet ze voor de Tweede Kamer beantwoorden, 150 personen sterk. Ik voor 2 vijfjarige met een wilde fantasieen een zeer gezonde nieuwsgierigheid. Zo zag ik jou van de week een speech geven bij de herdenking van 11 september. Terwijl ik aan mijn dochter moest uitleggen wat dat was op televisie en waarom al die mensen zo hard gilden. En vervolgens waarom die "Ben Laden" dat dan had gedaan. En laatst nog; Wie is Jezus? Leg jij dat maar eens uit terwijl je boodschappen aan het doen bent.
Overvolle agenda's is een bekend probleem bij beiden, denk ik. De jouwe is gevuld met ministerraden en hoogwaardigheidsbekleders. De mijne met balletles, partijtjes en pleindienst op school.
Maar laten we eerlijk zijn; Jij kan de hele nacht doorslapen en word niet gewekt om 6 uur 's ochtends door een vieze luier in je gezicht onder het mom van; mam ik heb maar 1 plas gedaan vannacht! Je hebt geen last van andere moeders en de schoolpleinmaffia. Oke, je moet je verantwoorden aan de Tweede Kamer, maar dat zijn tenminste fatsoenlijke mensen. Je hoeft niemand te leren netjes met mes en vork te eten en het resultaat erna op te hoeven ruimen. Dat is niet nodig op staatsbanketten. Je hebt nog nooit krijsende kinderen moeten achterlaten op het kinderdagverblijf omdat jij zo nodig moest werken, dus schuldgevoelens zullen je onbekend zijn. Jij hebt geen stress van files, want wachten doen ze toch wel op je. Je bent per slot van rekening de Minister President. Ik wou dat ik het was....
Veel liefs,
Marjet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten