donderdag 26 april 2012

Een goed gesprek

Lieve Mark,

Toen ik klein was, keek ik al op vrij jonge leeftijd naar Knightrider, the A-team en spannende films. Films waar je nu minimaal 16 voor moet zijn wil je uberhaupt een kaartje kunnen kopen. Dat heb je met 2 grote broers. Mijn moeder heeft daar ook nooit echt een stokje voor gestoken of gezegd dat de televisie op een ander kanaal moest. Toen hadden we natuurlijk nog maar 3 zenders en veel andere keuze was er niet. En dus zeiden mijn broers gewoon dat het ketchup was en daarmee was de kous af.

Misschien dat ik daarom mijn kinderen nu ook gewoon mee laat kijken naar het journaal. Nee, niet het jeugdjournaal want dan zijn ze of op school of zijn we al aan het tandenpoetsen. Nee, ze mogen met mij het grote journaal mee kijken. Ik zie veel ouders al afkeurend het hoofd schudden. Ik weet zelf ook niet wat het met hun tere kinderzieltjes doet. Ik ben er zelf niet slechter van geworden. Maar het zet je wel eens voor lastige vragen. Toen Khadaffi opgepakt was en met een bloederig gezicht op televisie verscheen, moest ik toch wel even uitleggen waarom die slechte mannen die hem vasthielden dat hadden gedaan en wat ze dan hadden gedaan. Zo heb ik ook vragen gekregen over Hitler en herdenken en wat nou een recessie is? Mijn truc is om het heel klein uit te leggen. Khadaffi was een grote boef en de mensen die hem hebben gepakt waren zo boos dat hij nu een bloedneus heeft. Een recessie is dat we niet genoeg centjes verdienen en dan raakt je spaarpot leeg. En Hitler was een man die dacht dat hij de baas kon zijn over anderen en heel veel mensen pijn heeft gedaan en daarom denken wij nu aan al die mensen die er niet meer zijn. Mijn dochter reageert snel; 'En is Hitler er nog?' 'Nee,' antwoord ik snel. 'Dus we herdenken hem ook?' Pfffff.

Ja, het zet je wel eens voor het blok, maar we krijgen, en daarom blijven we het doen, er ook goede gesprekken over. Het is vaak aanleiding om sommige dingen uit te leggen en om heel groot leed iets kleiner te maken en misschien wel samen oplossingen te verzinnen. Zo ook van de week, Mark. We waren ons aan het aankleden en Jan de Hoop vertelt ons het laatste nieuws. 'Het kabinet is gevallen.' Het gesprek dat volgt, leidt al snel tot een diepgaand gesprek over de gevolgen van zo'n val:

'Mama, wat is een kabinet?' Ik probeer het nog zo klein mogelijk te houden, maar al snel ben ik een lesje maatschappijleer met een snufje staatsrecht aan het geven. Uiteindelijk vraagt mijn zoon; 'Maar mama hoe kunnen ze dan vallen? Hebben ze zich pijn gedaan?' 'Nee dat niet, maar 1 van de partijen wilde niet meer mee spelen.'
'Waarom niet?'
'Dat weet ik niet. Misschien was hij boos of kreeg hij zijn zin niet of wilde hij meer hebben'.
'Of de anderen hebben hem buitengesloten', antwoordt mijn dochter.
'Ja dat zou ook kunnen.'
'Maar dat mag toch niet mama. Je mag toch niemand buitensluiten zelfs niet als ze gekke haren hebben.'
'Nee, dat mag niet lieverd. Daar heb je helemaal gelijk in.'
'Dus nu moeten ze het goed maken.'
'Ja, nu moeten ze in de Tweede Kamer samen kijken hoe ze het goed gaan maken, maar dat is heel lastig, omdat ze allemaal iets anders vinden.'
'Maar mama, wat gebeurt er als het niet lukt?
'Dan moeten wij met z'n allen een grote boete betalen.'
'En moeten we dan met z'n allen de gevangenis in?' Mijn zoons ogen lichten op. Dat lijkt hem wel wat.
'Nee, dan hoeven we niet de gevangenis in'.
Mijn dochter laat zich niet afleiden; 'Dus ze hoeven alleen maar samen een oplossing te verzinnen en anders krijgen we een grote boete?', constateert ze. 'Dat klopt.'
'Maar mama, dat is toch niet zo moeilijk? Van jou moeten wij het ook altijd samen oplossen.'
'Dat klopt lieverd. Maar in Den Haag willen ze allemaal hun gelijk hebben om zo meer mensen achter zich te krijgen.'
Mijn dochter snapt er niets meer van. 'Maar als je samen speelt is het toch veel leuker en doen die anderen vanzelf ook mee, anders speel je alleen, net zoals die meneer met die gekke haren.' 'Dat denk ik ook, lieverd. Kom dan gaan we naar beneden.' Maar ze geeft niet op; 'Maar mama, als ze niet samen kunnen spelen en we dan met zijn allen die boete moeten betalen, heb ik dan nog wel wat in mijn spaarpot zitten?'

Dus Mark, de levenslessen van mijn kinderen; je mag niemand buitensluiten, met z'n allen spelen is leuker en als je boetes moet betalen, ga je naar de gevangenis. Maar de belangrijkste; je moet het samen oplossen. Ik hoop dat het jullie ook lukt. Ik weet namelijk niet meer hoe ik het uit moet leggen aan mijn kinderen als we toch die boete moeten gaan betalen.

Veel succes!

Marjet







Geen opmerkingen:

Een reactie posten