Er is een nieuw boek. Er zijn inmiddels veel boeken over en voor werkende moeders. Maar nu is er een nieuw boek; Verwende prinsesjes. Naast ploetermoeders, ontaarde moeders, supermoeders en ga zo maar door, kunnen we nu een nieuwe titel achter onze naam zetten; Verwende prinsesjes. De schrijfster gaat in haar boek in op verschillende sprookjes die wij werkende moeders in stand houden en daarmee zijn we verwend! Mijn eerste reactie was irritatie. Potjandosie, wie is deze Elma Drayer om dit te zeggen! Dus ik heb haar boek gelijk besteld en ben gaan lezen. Ik ben nog niet heel ver, want ik heb het natuurlijk hartstikke druk (1 van de dingen die zij aankaart). Maar het heeft me wel aan het denken gezet. Zijn wij echt verwend?
Ik moet toegeven dat op sommige gebieden wij zeker verwend zijn. Wij staan in de hoogste regionen van deeltijdwerken in Europa. En als de kinderen groot zijn, gaan we niet meer werken, maar blijven we lekker dezelfde uren werken. Best gek natuurlijk. Onze kinderen hebben niets te klagen, laten we eerlijk zijn. Ze hebben alles wat hun hartje begeerd.
En toch gaan mijn haren wel omhoog staan als ik een verwende prinses word genoemd. Misschien heeft ze gelijk. Ik verhef mijzelf en mijn rol als werkende moeder niet tot iets hemels. Maar druk ervaar ik wel. En ik ben de eerste die toegeeft dat wij moeders het elkaar niet makkelijk maken. Denk aan de schoolpleinmaffia, de tuinbroekenmaffia en gewoon vriendinnen onderling. Maar dat maakt ons nog niet tot verwende prinsesjes. Ik lees nog even door en kom met een eindoordeel! Zijn we echt verwende prinsesjes of niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten