Vandaag kwam ik bij school een moeder tegen met een autolading vol kinderen. Al snel bleek dat ze 's middags ook nog beloofd had naar het speelparadijs te gaan en dat ze net ook nog onder kind nummer 5 was uitgekomen. Ze had het om 12.45 uur al gehad. Dus mijn vraag lag voor de hand; Waarom doe je jezelf dit aan? Haar antwoord; 'Tja, ik werk al zoveel, dan moet je toch iets leuks met ze doen.'
'Maar gewoon thuis zijn is toch ook al leuk?'
'Daar heb je gelijk is, maar toch...'
Ik doe het ook. Je wilt toch je schuldgevoel 'afkopen'. Je kinderen iets bieden omdat papa en mama werken. Terwijl ik dit opschrijf klinkt het absurd en voelt het nog erger, maar toch doen we het. Of ik in ieder geval. Ze iets geven terwijl dat helemaal niet nodig is. Of de televisie aanzetten zodat ik dan nog even iets af kan maken. Ik denk niet dat ze er minder van worden, maar toch zou ik willen dat ik de neiging niet zou hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten