Ik heb een probleem en ik hoop dat jij misschien een advies hebt. Mijn vriend en ik proberen de zorg voor onze kinderen te delen. We willen namelijk het beste voor onze kinderen en dan hebben ze ons allebei nodig, toch? Maar ik vind het nog wel eens lastig om toe te geven dat hij het net zo goed kan als ik. Zoals vandaag; Hij biedt aan om samen met de kinderen het kerstdiner op school voor te bereiden. Ik ben geen ster in de keuken, dus zijn aanbod op zich is een uitkomst. Maar toch is dat niet de gedachte die door mijn hoofd schiet. Nee, ik denk als eerste dat ik dit eigenlijk veel beter kan dan hij. Ik ben toch de moeder. Vervolgens kan ik mezelf wel voor de kop slaan; Wat vreselijk dat je zoiets denkt? Dat het uberhaupt in je opkomt!!
Wat vind jij? Kan jij me helpen?
Dank je wel. Ik kijk uit naar je mail.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten