Lieve Mark,
De kerstdagen staan al te kloppen op de deur. En nu kennen we elkaar nog niet heel erg goed, maar heb jij je kerstboodschappen al gedaan? Wat een gedoe he? Sowieso is boodschappen doen al een crime, maar helemaal met de kerst en nog erger met kinderen. Het is per slot van rekening vakantie, dus moeten ze wel mee.
Ik heb het vandaag ook getrotseerd; Tas mee gevuld met afleidingsmateriaal en portemonnee. Kinderen vermomd als sneeuwmannetje omdat het op de fiets wel koud kan worden. Parkeerplaatsen zijn er nu toch niet. Inmiddels al zeker een kwartier onderweg voordat er ook maar 1 stap buiten de deur is gezet. Een laatste check; heb ik alles? 'Mama, ik moet plassen.' Goed....
10 Minuten later zitten we op de fiets. Om de moed erin te houden zingen we liedjes. Trappen met de sneeuw zorgt ervoor dat ik in ieder geval niet naar de sportschool hoef...
De kleine karretjes zijn favoriet, dus allebei 1. Ik weet van te voren al dat dat mis gaat. Dus ik geef nog een duidelijke instructie. Gewapend met een scanner (dan hoef ik niet in de lange rij te staan), mijn tas vol lekkers, twee karren en twee kinderen betreden wij de overvolle supermarkt!
Om en om krijgen ze iets in hun kar. We zijn vrolijk, wurmen ons door alle mensen heen, zonder een enkel te raken. Maar dan gaat het mis, Mark.... Zij krijgt namelijk het lekkere toetje en die wil hij ook. Maar ik heb geen twee toetjes nodig. En dus zet hij het op een huilen. Ik tover al mijn trucjes uit de hoge hoed, spreek mijn tas met lekkers aan en dat helpt. Natuurlijk wil zij ook. Op naar de pindakaas en dan botst hij (expres?) tegen haar enkels en zet zij het op een krijsen. Mijn humeur wordt er niet beter op. Maar dan begint de wraakactie van haar naar hem in een overvolle winkel....
En wat doe je dan Mark? Jij moet jezelf verdedigen voor een Tweede Kamer met lastige vragen, maar hoe ga je om met twee schreeuwende kleuters in een overvolle supermarkt met een kar vol boodschappen?
Veel liefs,
Marjet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten