In welke wereld leven ze?

Lieve Mark,

Afgelopen week was ik bij jouw buren. Ik was uitgenodigd om te komen praten in de Tweede Kamer over de kinderopvang in een rondetagelgesprek met allerlei andere partijen. En weet je Mark, ik ben best geschrokken. Ik wist dat we nog veel moesten doen samen. Maar ik wist niet dat het zo veel was. Ik zal je een paar voorbeelden geven.

Het begon al met een statement van een consultant op het gebied van kinderopvang. Hij zei; 'De bezuinigingen in de kinderopvang zijn goed voor de keuzevrijheid van ouders.' Ja, Mark, dat denk ik ook, maar om de verkeerde reden. Ouders zullen hun kinderen van de creche afhalen, minder gaan werken en zo lossen de wachtlijsten van zelf op. Heel logisch, maar is dat wat je wilt? Op die manier hoef ik geen keuzevrijheid hoor.

Een andere. Er waren zo'n 5 kinderopvangorganisaties genodigd. Stuk voor stuk durfden zij te beweren dat  ouders adviesrecht hebben en dat dat perfect werkt. Klachten zijn er amper. Ik weet niet in welke wereld zij leven hoor. Want als ik gebruik maak van mijn adviesrecht zegt de organisatie met groot gemak; 'Tja, dat is een advies, die leggen wij naast ons neer.' Dan kan ik me voorstellen dat het voor hen perfect werkt, maar als ouder sta je aan de zijlijn bij de zorg voor je kind. En zo is al vier jaar opvolgend de prijs van de creche verhoogt, maar zie ik niet waar het naar toe gaat.

Als je dacht dat ik klaar was; Er werd de hele middag gesproken over ouders die kunnen kiezen voor een kinderopvangorganisatie. Ik wou echt dat het zo was, Mark. Die keuze heb je niet, laten we eerlijk zijn. Je schrijft je in op hoop van zege dat je bij die creche komt waarvan je hoopt dat die goed is. Je schrijft je ook in bij creches waarvan je hoopt er nooit te hoeven komen en dan is het afwachten.... Zo'n 18 maanden lang wachten.... Maar je kan wel alvast langs je werkgever om te zeggen dat je echt niet dinsdag en donderdag kan werken, ook al is dat wel nodig voor jouw functie. Want een dinsdag en donderdag kan je gelijk op je buik schrijven. Dus die keuzevrijheid is eerder uitzondering dan regel.

Maar dan ben ik er nog niet, want weet je waar ik achter ben gekomen; Gemeentes vergeten vaak de GGD adviezen te handhaven. Ik wist niet hoe het ging, maar ben er helaas nu achter. GGD's controleren de kinderopvang en schrijven een rapport. Als de organisatie niet voldoet aan de criteria, krijgen ze een gele kaart. Het is vervolgens aan de gemeente om hier wat aan te doen, maar die laten het vaak na. Dat kan toch niet, Mark. Laten we wel wezen! Het gaat om de zorg voor kinderen, die kan je toch niet zomaar vergeten of nalaten.

Dus Mark, we moeten nog veel doen samen. Ik wist niet dat er zoveel rare veronderstellingen en misvattingen zijn. Jij? Zullen we een keer gaan zitten en het oplossen? Ik hoor het wel wanneer je kan.

Veel liefs,

Marjet