Het is 8.25, we zitten in de auto. 'Mam, waar zijn de rugzakken?' Shit denk ik en dat terwijl ik met 1 kind ook nog om 9.15 in het ziekenhuis moet zijn. Er staan vast nog files. En ik heb die rugzak nog helemaal niet gemaakt.... Dat wordt krap.
Het is 8.32 uur en ik sta voor de klas van mijn dochter. In mijn ooghoek zie ik allemaal papieren hangen. Het zijn duidelijk inschrijflijsten. Maar om dat moment slaat de paniek bij mijn dochter toe. 'Nog even blijven staan, mam. Nog niet weg he!' Tuurlijk... de juf is er ook nog niet, maar ik moet nog naar huis voor haar rugzak. Laat ik mijn kind al huilend achter?
Ik ren samen met mijn zoon naar de auto, rij 45 waar ik 30 mag. Had ik net niet ergens nog een politieagent zien staan? Tuurlijk tref ik een oma die vergeten is waar het gaspedaal zit. Ik sjees naar binnen, snij als een dolle de appel, maak overheerlijke zoete limo (oke, ik schoot uit), sjees weer naar de auto, geef gas, tref weer een troela die zoveel ruimte nodig heeft om de weg over te steken dat ik weer 2 minuten verlies. Ik laat mijn zoon achter in de auto, de schooldeur valt net voor mijn neus dicht en deze gaat alleen van binnenuit weer open.....Op haar gemakkie komt de concierge hem openen en laat nog even weten dat ze heeft genoten van mijn sprint voor de deur. Het is inmiddels 8.48, vanuit mijn ooghoek zie ik dat de inschrijflijsten al helemaal vol staan. Dat is gek, daarstraks waren ze nog helemaal leeg....
Geen tijd, ik ren weer terug, race de snelweg op en rij direct de file in.... Normaal is het 15 minuten rijden. Dit keer 24.... Gelukkig had ik het ponsplaatje nog wel in mijn zak gestoken. Ik sleur Max naar binnen. Hij struikelt. Welk nummer had de afdeling ook al weer? Max wil nog op het knopje van de lift duwen..... Om 9.16 leg ik het pasje op de balie. Phhhh..... Uiteindelijk wordt Max om 9.35 opgeroepen....
Maar hoe kan het dat al die inschrijflijsten al helemaal vol zijn, in een kwartiertje tijd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten