Lieve Mark,
Soms moet je rare oplossingen verzinnen voor bijzondere problemen. Je zal het dagelijks hebben, denk ik.
Zo vroeg ik laatst aan onze kinderen wat zij wilden doen als sport. Je weet dat ik een tweeling heb he, een jongen en een meisje van viereneenhalf. Mijn dochter zei gelijk; tekenles. Daar kan ik inkomen; ze doet niet anders dan tekenen en knutselen. Ik vraag het aan mijn zoon. Hij kijkt me aan met zo'n blik van; Ik heb geen idee waar jij het over hebt! Dus ik help; Voetbal, judo (alle jongens uit de klas zitten op judo), muziek.... 'Nee, voetbal is stom en judo is saai. Mama, ik wil op dansles....'
Eerste reactie.... Zou die op jongens vallen? Mijn zoon wil op dansles! Ik weet het Mark, het slaat nergens op en dan nog als hij op jongens zou vallen, dan is zijn partner ook welkom! Maar het is toch het eerste wat je denkt. En dan nog erger; wat zullen anderen wel niet denken? Jij hebt dat natuurlijk elke dag, dat mensen wat van jou denken. Je moet een dikke huid hebben als minister president. Maar als moeder moet je heel wat kunnen hebben van al die andere moeders. Maar daar hebben we het nog wel een andere keer over.
Vervolgens zie ik mijn zoon in een groep met 10 meiden in roze tutu's! Dus ik check dat even bij hem.... 'Is dat wat je wilt?' 'NEE, mama, niet met meisjes. Ik wil zo dansen.' Hij springt op en laat zijn moves zien... Die heeft hij van zijn neef gepikt. Nu snap ik het. Hij wil op breakdance, dat vindt hij super cool!!
Maar het hele gebeuren zet me wel aan het denken. En er is al veel discussie over; onze jongens worden allemaal omringd door vrouwen. Juffen op school, juffen op het kinderdagverblijf, op de BSO, moeders thuis. En wij doen dat toch anders. Als onze zoon in de boom wil klimmen, roep ik heel hard; 'Pas op dat je niet valt. Kom maar snel naar beneden. Niet verder hoor!' Terwijl mijn man tegelijk roept; Ja en dan je andere voet op die tak daarboven. Heel goed, je kan het man!'
Ander voorbeeld; bij het voortgangsgesprek in november kregen wij te horen dat onze zoon niet van prikken hield. Dat is toch ook niet gek, Mark. Wat moet een jongen nou met prikken? Die moet andere dingen krijgen om zijn fijne motoriek te oefenen. En dus hebben we daar wat op bedacht. Twee dingen eigenlijk. Ik laat mijn man vaker met hem ravotten zonder dat ik me ermee bemoei. En (en dit heb ik eerlijk gejat van de NPS) hebben we in onze omgeving gevraagd of ze misschien nog een apparaat hadden wat ze weg zouden gooien. En die zetten we op de grond met de gereedschapskist ernaast en een bak voor het afval. En hij mag dat ding dan helemaal uit mekaar gaan halen. En Mark, dat is het mooiste wat er is. Je hoort hem de rest van de dag niet meer. Althans, je hoort hem wel, maar niet praten...
Het is nog een extra reden waarom de zorgtaken beter verdeeld moeten worden. Jongens missen het rolmodel van de vader en worden overstelpt met moederlijke liefde....
Veel liefs,
Marjet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten