Ik ben het zat! Ik lees steeds meer over het verschil tussen werkende moeders en thuisblijfmoeders. De 1 die de ander afkat, waarop de ander weer met een nieuw onderzoek komt die bevestigt dat kinderen gelukkiger thuis zijn bij moeders. De werkende moeder schermt gelijk met een tegenonderzoek; Kinderen doen het beter als moeders werkt.
En nu is er weer een nieuwe; buitenshuis werkende moeders. Dat zijn natuurlijk de slechtste der slechtste op deze aardbol. Volledig ontaard. Je kan haar kinderen gelijk aanmelden bij jeugdzorg. Althans zo ziet de thuisblijfmoeder het. Hele discussies op het internet of nare opmerkingen bij het schoolhek, waar de clash tussen beiden floreert. Ik had dit geheel niet zo in de gaten toen mijn kinderen naar de creche gingen, maar daar gingen natuurlijk alleen kinderen naar toe van werkende ouders. Maar op school is waar je het verschil iedere dag merkt. De werkende moeders rennen snel weg. De thuisblijfmoeders kunnen nog even rustig aan doen. Maar nu schijnt het zo te zijn dat juist de werkende moeders veel op school doen en de thuisblijfmoeder niets tot vrij weinig. Tot grote onvrede van de werkende moeders. En zo blijven wij elkaar in de weg zitten.....
En weet je wat ik het allerergste vind aan dit hele gedoe; is dat we elkaar niet in waarde laten? Waarom moeten we het elkaar moeilijker maken? Waarom niet elkaars keuze respecteren en elkaar helpen waar dat kan? Waarom de jaloezie, de haat en nijd? Wie help je erbij? Mij niet. Wat maakt het uit wie wat doet zolang je er zelf blij mee bent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten