Mijn vriend zit een week in het buitenland, komt anderhalve dag terug en gaat dan weer 2 dagen naar het buitenland. Ik doe het deze week dus alleen.
Ik ben kapot. Ik heb het gehad. Mijn huis is een puinzooi. De kinderen hebben al het speelgoed, welke ik net zorgvuldig had uitgezocht en opgeruimd, weer op zijn kop gezet. De was heeft zich weer opgestapeld, er moeten nog boodschappen gedaan worden. Ik moet nog een paar rekeningen betalen. Op school laten weten dat ik toch niet kan helpen volgende week. Ik ben een vriendin vergeten te bellen voor haar dochter's verjaardag. En ik moet de zwemkleding nog bij elkaar zoeken....
Wat een klaagzang! Al die alleenstaande ouders doen dit toch ook. En nog veel erger; ze doen het iedere dag, iedere week, iedere maand en zelfs jaren achter elkaar. Hoe doen ze het? Ik maak een diepe, diepe kniebuiging voor al die alleenstaande ouders. Jullie zijn allemaal helden!
Dank voor deze hulde! Ik ben een singlemoeder, heel bewust ( de prins galoppeerde niet voorbij), en ik klaag ook hoor, in mezelf. Maar nooit lang, het leven is een feest, ik heb geen seconde spijt, en kleintjes worden groot.
BeantwoordenVerwijderendan heb je wel wat anders aan je hoofd als rondslingerend speelgoed :)
www.singlemoeder.nl