Ik ben mijn dag begonnen met 'de Blik'. Je kent hem wel, de afkeurende blik met wenkbrauw.
Mijn kinderen gaan net voor het eerst naar school. De school raadt met klem aan de kinderen de eerste twee weken halve dagen te brengen omdat het zo intensief is. Dit is uberhaupt natuurlijk hartstikke handig, maar helemaal na de zomervakantie, waarbij het al passen en meten is met je werk.
Maar goed, de Blik kwam van de juf vanochtend. Ik vroeg, na me keurig aan hun advies te hebben gehouden of ze vandaag dan de hele dag mochten. Mijn kinderen kijken er naar uit om naar school te gaan. Ik heb geen BSO. Ik haal ze zelf op. Speel thuis een spelletje met ze. Ze gaan op tijd naar bed en willen graag met de andere kinderen op school hun boterham eten. Reden genoeg dacht ik zo om ze vanaf nu gewoon mee te laten draaien, was het niet omdat ik ook gewoon geld moet verdienen!
En toen kwam die; de ogen werden iets groter, de linkerwenkbrauw ging omhoog, er viel een stilte en je voelt je kleiner en kleiner worden. Wat ben ik toch een oen om zoiets te vragen. Wie denk ik wel niet wie ik ben? Hoe kan je je kinderen dat aandoen? Je bent een slechte moeder! Ontaard! Dus ik ga in de verdediging; 'Ik kan ze altijd nog een dag thuis houden deze week. Als het niet gaat, dan haal ik ze op. Kijk maar hoe het gaat.' Wat een onzin. Ze vinden het allebei prachtig, komen elke dag met knutsels, staan om kwart voor 7 naast mijn bed om te vragen of ze vandaag naar school mogen. En alleen maar door 1 Blik, krabbel ik al terug en begin ik zo'n mooie zonnige dag al met een 0-1 achterstand op het gebied van schuldgevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten