Het is 13.58. Ik moet gaan. Ik moet mijn trein halen en de kinderen ophalen. Ik heb geen opvang, dus ben ik de enige die ze op kan halen. Maar ik zit nog in een vergadering. Eigenlijk moet ik nu opstaan, dan haal ik het nog wel. Maar ja, dit stukje van de vergadering is wel belangrijk. Precies waarom ik bij de vergadering ben eigenlijk.
Het is 13.59. Ik heb alvast mijn spullen gepakt. Mijn collega gluurde al even op zijn klok. Ik ga natuurlijk ook veel te vroeg weg. En dat alweer! Wie neemt mij nou nog serieus? Maar als ik nu niet ga, dan haal ik het niet.... Nog even deze vraag beantwoorden en dan kan ik gelijk zeggen dat ik moet gaan.
14.02. Hij gaat om 14.06 en ik doe er zeker 3 minuten over. Staat mijn klok goed? Of zou die achter staan? Dan haal ik het niet hoor. Dan moeten mijn kinderen zeker een half uur wachten en dan heb ik geen vrienden met de juffen gemaakt. Oke, nu ga ik echt!
'Duizendmaal excuses, maar ik moet gaan!' Ja ik zag er 1 hoor. Echt! De wenkbrauw die zo even omhoog ging. En hij kijkt weer op zijn klok. Echt, ik heb het echt gezien. Ze vinden mij natuurlijk de allerslechtste projectleider die er is. Maar ik kan mijn kinderen toch niet bij het schoolhek laten staan.
De grote S is alom aanwezig! Het grote groene slijmerige Schuldmonster!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten