Ik weet echt niet meer zo goed wie ik ben of wat ik moet zijn. De ene dag ben ik een ploetermoeder. De dag erna een hyperouder. Dan een luizenpluizer of een carierremoeder. Iedere dag is er weer een nieuwe titel inclusief omschrijving. En in iedere beschrijving vind ik wel een stukje van mezelf terug.
En dan krijg je nog de dagelijkse onderzoeken, allemaal wetenschappelijk en bewezen. Allemaal spreken ze elkaar tegen. Maar in allemaal herken ik mezelf ook weer en daarmee zijn ze allemaal waar. Dan zijn werkende ouders ongelukkiger. Dan zijn kinderen van werkende ouders weer gelukkiger. Dus ga vooral werken. De volgende dag besteed ik te weinig tijd met de kinderen omdat ik maar 36 minuten per dag kwaliteitstijd voor mijn kinderen heb. Maar de dag erna is er weer een onderzoek welke zegt dat 30 minuten per dag genoeg is. Dus dan voldoe ik weer.
Mijn al aanwezige schuldgevoel wordt er niet minder van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten